ΕΥΒΟΙΩΤΙΚΑ ΒΙΟΛΙΑ, ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Εχουμε  ακουσει  και  Μενουχιν  και  Μαντοβανι  και...

Αλλα  ποιος  Μαντοβανι  καιο  ποιος  Μενουχιν;

Που  να  προσμετρηθουνε  αυτοι  οι  χαβιαροπεπτοι  της  σκαλας  του  Μιλανου και  των  πολυτελων  κρουαζιεροπλοιων,

με  το  παθος  του  Β.  Πηλιχου,  που  κινδυνεψε  απο  ασιτια  μελετωντας  τις  δοξαριες  του,  απομονωμενος  σε  καποια  αγροτικη  αποθηκη,  οπου  ξεχνουσε  οτι  επρεπε  να  λαβει  και  τροφη...

Περαν  του  οτι  τα  θεματα  του  Β.Πηλιχου  ηταν - ειναι ασυγκριτα.  Ερχομενα  απο  την  προιστορια,  που  κωδικοποιηθηκε  απο  τον  Ομηρο  σαν  Τρωικος  Πολεμος.

Μετα  απο  τα  κοσμοιστορικα  αυτα  γεγονοτα,  καποια  μουσικα  διανθισματα  των  συνταρακτικων  γεγονοτων  διασωθηκαν  στην  Ικαρια  και  στα  νησια,  αλλα  στα  παραλια  της  Μ.Ασιας,  και   αλλα  στη  περιοχη  του  Καβοντορο.

Απο  κει  τα  παρελαβε  ο  Β. Πηλιχος,  μεσα  απο  τη  διαδικασια  της  διαχρονικης  σχεσης  Δασκαλου-Μαθητη.

Σε  αντιθεση  με  τα  θεματα  των  αργυρωνυτων  Μενουχιν  κτλ.

που  ειναι  απλοικα,  αλλα  εικονικα  διευρυμενα.

Ο  Πηλιχος,  δεν  πηγε  σε  κανενα  Μουσικο  Μεγαρο,  δεν  παιζει  τα  αριστουργηματα  του μπροστα  σε  αριθμημενα  εισιτηρια.

Προτιμαει  το  μουσικο  υπερμεγαρο  των  βραχοτοπων  την  νοτιας  Ευβοιας.

Εκει,  ανασυρει  τα  θεματα  του  απο  πολυ  μακρυνο  παρελθον, τα  αναζωπυρωνει   και  τα  σκορπαει  στις  κοσμοσυρροες  των  πανηγυρεων,  μαγευοντας  τα  πληθη  και  αποθεωμενος  ο  ιδιος.

Χωρις  παρτιτουρες  και  μαεστρους.

Μονος  του,  ο  ιδιος  ειναι  και  παρτιτουρα  και  μαεστρος.

Δωστε  βαση,  προσεξτε τις  μοναδικες  δοξαριες  του...