ΦΛΥΑΡΙΑ; Η ΛΑΚΩΝΙΣΜΟΣ;

Εσεις  οι  Ελληνες  ειστε  μικρα  παιδια,  ειχε  πει  ο  Ιερεας  της  αρχαιας  Αιγυπτου
στον  Σολωνα,  οταν  ειχε  επισκεφτει  τη  Μεμφιδα,  και  δεν  εχετε  μνημη,  δεν  ξερετε  την  Ιστορια  σας.  Κατοπιν  του  μιλησε  για  τον  ποντισμο  της  Ατλαντιδας...που  ακομα  τη  ψαχνουμε.
Υστερα  μεγαλωσαν,  ενηλικιωθηκαν,  ωριμασαν  και  οδηγησαν την  ανθρωποτητα  σε  εναν  Πολιτισμο,  που  κανενας  ανταγωνιστης   δεν  την  παρεκκλινε  απο  αυτον.
Και  υστερα...μικρυναν  παλι,  εγιναν  οχι  μικρα  παιδια  αλλα...μικρα  μωρα.
Κι  ετσι  τους  αρεσει  η  φλυαρια.  τα  παρλαρισματα,  τα  κουδουνισματα,  οι  πολυλογιες.
Οι  ιδιοι  δεν  μιλανε,  ακουνε  μονο  ακαταπαυστα  απο  τις  τηλεορασεις,  τα  ραδιοφωνα,  τις  συγκεντρωσεις,  η  οπου  πανε.  Οι  ιδιοι  δεν  θελουν  να  σκεφτονται  και  πολυ-πολυ.
Δεν  καταλαβαινουν  και  πολλα,  γιατι  τα  φλυαρισματα,  απλα  δεν  εχουν  περιεχομενο.
Οπως  τα  μωρα,  που  τους  αρεσει  να  ακουνε  γυρω  τους  κουβεντα,  κι  ας  μη  καταλαβαινουν  τι  λενε,  γιατι  ετσι  νοιωθουν  ασφαλεια. Καταγραφουν  μονο,  αλλα   τα  ιδια  δεν  σκεφτονται.
Μεγαλωνοντας  ομως  τα βρεφη  και  καθως  γινονται  παιδια,  ο  εγκεφαλος  τους  αρχιζει  να  λειτουργει  σωστα,    αφαιρετικα,  δηλ.  να  καταγραφει  τα  ουσιωδη  και  να  απορριπτει  τα  επουσιωδη,  αποκτα  μια  υγειεστατη  κριτικη,   το  παιδι  γινεται  σφοδρη  προσωπικοτητα  και  λεει  διαρκως  "οχι".
Οι  Ελληνες  βρισκονται  σε  αυτη  τη  φαση...εχουνε  ξαναγινει  βρεφη,  μικρα  μωρα,   περιμενουν  να  γινουν  παιδια  και  μετα  να  μεγαλωσουν...
Προς  το  παρον  ακουνε  τιτιβισματα  παντουθε,  και  τα  ακουνε  χωρις  αντιδραση. Τους  νουθετουνε,  τους  συμβουλευουν,  τους  επιπλητουν,  τους  ριχνουν  ευθυνες,  ολες  τις  ευθυνες,   τους  βριζουν,  τους  λενε  τεμπελιδες,  ανεπροκοπους,  καλοπερασακηδες,  εκβιαστες κτλ,  χωρις  να  προβαλουν  καμμια  αντισταση.
Και  ταυτοχρονα  τους  υποσχονται,  με  λογια  φυσικα  με  λογια  τους  φτιαχνουν  ανωγεια  και  κατωγεια,  χωρις  να  εχχουν  κατι  να  επιδειξουν  που  να  εχουν  κανει  αυτοι  που  τα  υποσχονται.
Το  περιεργο;  γινονται  αποδεκτοι.
-   Ειδες  τι  ειπε;  Τον  ακουσες  πως  τα  ειπε; Ηταν  πολυ  ωραιος  οπως  τα  ειπε,  οσοι  τον  ακουσαν  του  εδωσαν  συχαρητηρια.  Εμ...επρεπε  να  τον  ακουγες  και  θα  σου  λεγα  εγω...
-   τι  ειπε;
-   ειπε  πολυ  ωραια  πραμματα\
-   ενα  ωραιο  που  ειπε;
-   πολλα  ωραια
-    ενα;
-  ας  τον  ακουγες  τι  να  σου  κανω  εγω  τωρα
-   πες  μου  ενα  μονο
-   ε   δεν  τα  θυμαμαι  εγω  τωρα...
Τοσο   Ωραια....\
Ολα  αυτα  τα  ωραια,  ειτε  υποσχεσεις  κατωγεια,  ειτε  βρισιες  των  πολιτων  με  ευθυνολαγνειες,  ειναι  καλα  περιτυλιγμενα  και  διανθισμενα  με χρυσοσκονη  απο  καλοψημενη  λασπη.
Διαλογοφλυαροκοπανολογηματα...ευτελους,  ανυπαρκτης  αξιας.
Προσκεκκλημενοι  αναλυτες  ειδικοι...καθηγητες  κτλ  ολοι  στο  κολπο..
Συζητησεις,  χωρις  σχεδιο,  χωρις  ισονομια,  χωρις  δικαιωματα  συμμετοχης,  οπου  λενε-λενε...
και  στο  τελος  τιποτα.
Μα  τι  λενε;
Καποτε,  ειχε  παει  στη  Σπαρτη  ενας  Αθηναιος  ρητορας.
Ζητησε  και  πηρε  το  λογο.
Ανεβηκε  στο  βημα  και  αρχισε:
Σπαρτιατες  Πολιτες.......κτλ  κτλ
Μιλησε  καμποσες  ωρες.
Οι  Εφοροι  τον  παρακολουθουσαν  με  μεγιστη  προσοχη.
Οταν  τελειωσε,  ενας  Εφορος  του ειπε:
Ωραια,  πολυ  ωραια  τα  ειπες...αλλα  ξερεις  κατι;  απ  οσα  μας  ειπες  θυμομαστε  μονο  την  αρχη,  τα  αλλα  ειναι  σαν  να  μη  τα  ειπες...
Φιλοι  συμπολιτες-σσες  ολης  της  Υδρογειου:
Αναγκη  να  αλλαξουμε  σε  ολα,  και  το  ξεκινημα  πρεπει  να  γινει  απο  εδω.  Απ  τον  λογο.
Οφειλουμε  να  καταργησουμε  καθε  αχρηστη  φαφλοκαταναλωση  και  να  την  αντικαταστησουμε με  τον  συντομο,  τον  απολυτα  περιεκτικο  λογο.  Οσο  βαρυς,  οσο  δυσβαστακτος  κι  αν  ειναι.
Πρεπει  πραγματικα  να  ειναι  Λακωνικος.
Η λειτουργια  της  σκεψης  πρεπει  να  ειναι  πληθωρικη,  ασταματητη,  παραγωγικη,  δημιουργικη.
Ο  Λογος  που  λεει  τα  περισσοτερα,  ειναι  ο  συντομος,  ο  σβελτος,  ο  επιστημονικα  προσαρμοσμενος  στη  περιγραφη  της  καθε  εννοιας.
Η ολοκληρωμενη  και  ωριμη  σκεψη,  και  το  εργο  της,  δηλ.  τα  εργα  και  η  ωφελιμοτητα  τους  ειναι  το  τελικο  ζητουμενο.
ΔΗΜ.ΠΟΛ.